Begrijpen Den Haag en M&A elkaar nog?
Na de succesvolle uitschakeling van het Orakel van Omaha – zoals Warren Buffetts bijnaam luidt – en de Drie Musketiers van 3G blikt Neerlands trots Unilever weer vooruit. Het Brits-Hollandse voedings- en verzorgingsconcern staat niettemin voor een cruciale T-splitsing. De reeds ingeslagen duurzame weg heeft ons langs het veelgeprezen verhaal over milieubewustzijn gevoerd, waarmee Polman als 'groenste' CEO van Nederland ook internationaal al jaren lof oogst.
Britse versus Nederlandse aandeelhouders
Deze duurzame route is echter niet voor iedereen de stairway to heaven gebleken. Gesterkt door de Kraft Heinz-perikelen eisen aandeelhouders dat Unilever zich als een winstgevende cashmachine opstelt, zoals een hedendaagse multinational betaamt. CFO Graeme Pitkethly van de voedingsgigant nam na de afgeslagen aanval het woord 'triggermoment' in de mond: het keerpunt is gekomen dat het ondergewaarde Unilever-aandeel omhoog moet. Zijn oproep tot actie: aandeelhouderswaarde dient directe prioriteit te krijgen. De Engelse financiële topman voelt natuurlijk de hete adem van de Britse aandeelhouders in de nek. Zij willen de snelweg op, met grote snelheden naar een veel hoger dividend. Dit in tegenstelling tot het leeuwendeel van de Nederlandse aandeelhouders; de pensioenfondsen PMT en PME en ook verzekeraar a.s.r., zij scharen zich liever achter de langetermijnpolitiek van Polman.
Verkiezingstijd
De verleidingspoging van Kraft Heinz heeft ook in een breder debat het balletje aan het rollen gebracht. In verkiezingstijd spoort vrijwel iedere politiek leider aan monumentale ondernemingen van Hollandse bodem als Unilever te beschermen. Gevolg: ook hier is een T-splitsing zichtbaar. De politiek houdt willens en wetens vast aan het gedachtegoed van 'de BV Nederland boven alles'. Maar botst dat niet met de VOC-mentaliteit? Een reeks politici vindt van niet. Minister Kamp van Economische Zaken uitte zijn zorgen over het mogelijke verlies van bedrijven als KPN, gevolgd door CDA-leider Buma, die opperde alle vitale sectoren te beschermen tegen buitenlandse indringers, en tot slot Minister Dijsselbloem van Financiën – aasgieren en hyena's noemde hij buitenlandse bedrijvenpikkers.
"Politiek moet politiek bedrijven"
Is het wel wijs van deze politici om de hakken zo ferm in het zand te zetten? Niet iedereen sluit zich hierbij aan. dat laat zich wel raden. Tegengeluid viel te horen uit de M&A-hoek. Onlangs deed ook CEO Frans Scheper van chipbouwer Nexperia van zich spreken. Tegenover BNR Nieuwsradio verklaarde de topman dat de schoenmaker bij zijn leest moet blijven. "Politieke interventie lijkt me onverstandig, bedrijven moeten zaken doen en politiek moet politiek bedrijven", aldus Scheper, die zelf te maken heeft met twee Chinese private-equitypartijen: JAC Capital en Wise Road Capital. Economische Zaken heeft de buitenlandse investeerders hun gang laten gaan met de Nijmeegse semiconductor. Volgens de Nexperia-topman is dat niet meer dan logisch: "We zijn van plan om in Nederland te investeren, hebben het hoofdkantoor hier en willen verder groeien."
Als reactie op de uitspraak van Dijsselbloem om een beschermingsconstructie op te werpen tegen buitenlandse kopers, zegt Schepers: "Dat lijkt me erg onverstandig. Het zou alleen zinvol kunnen zijn als het gevaar dreigt dat intellectueel eigendom massaal vanuit Nederland verdwijnt naar een ander land."
Toch lijken eerdergenoemde politici niet geheel ongelijk te hebben in het geval van Experia. Want zeg nu zelf, hier spint toch vooral China garen bij?In hoeverre is Schepers opvatting gegrond dat de politiek zich zo min mogelijk in nationale overname-kwesties moet mengen? Laat uw mening horen.
