Schuld bestaat niet

Tien jaar geleden was ik leveragedfinance-bankier bij HBOS (Bank of Scotland). Met een team in Amsterdam bedienden wij Britse private-equityhuizen die financiering zochten voor de acquisitie van Nederlandse ondernemingen.

Op transacties werkten we soms samen met onze collega’s in Londen. Ik herinner mij een discussie tussen ons team en dat in Londen. 
De vraag was of een aandeelhouderslening nu wel of geen schuld is. Allerlei argumenten werden ingezet. 

De voorstanders van het zien van de lening als schuld wezen erop dat de lening rentedragend is, ooit moet worden afgelost en in de jaarrekening onder de langlopende schulden staat gepresenteerd. 

De tegenstanders wezen erop dat de rente niet cash wordt betaald, maar wordt opgerold. En dat het geld afkomstig is van de aandeelhouder (het private-equityfonds). De aandeelhouder had er toevallig voor gekozen om een deel van zijn inleg via een lening te verstrekken, maar dat maakte verder niet uit.  

Ook bedrijfseconomische boeken behandelen dit onderwerp. Preferente aandelen, aandeelhoudersleningen en converteerbare leningen worden gezien als eigen vermogen of als schuld. Hiervoor worden stellig allerlei criteria gebruikt. 

Onduidelijk containerbegrip
De discussie heeft echter geen nut. Schuld is een onduidelijk containerbegrip. Schuld bestaat niet. Een onderneming heeft verschillende soort financiële instrumenten uitgegeven, van senior bankschuld tot gewone aandelen. Al die financiële instrumenten hebben verschillende kenmerken, waaronder een verschillende senioriteit. De houder van een financieel instrument is met name geïnteresseerd in hoe senior of junior zijn instrument is in de kapitaalstructuur. Voor hem vormen alle meer seniore financiële instrumenten schuld.

Lees ook:
Private equity zoekt commissarissen met sectorexpertise
Investeren lijkt zo makkelijk

Taco Rietveld is investeringsmanager bij HB Capital en auteur van het Handboek investeren en financieren.

Gerelateerde artikelen