Waarom Boskalis ontkent Fugro te willen overnemen

“Ik lig er soms wakker van,” verklaarde Paul van Riel, CEO van Fugro, enkele maanden geleden tegen Het Financieele Dagblad. Hij doelde op het dreigende overnamebod van Boskalis. De nachtrust van de CEO zal weinig zijn verbeterd want de overnamedreiging is niet verdwenen of afgezwakt. De beursgenoteerde baggeraar heeft – voor zover bekend – nog steeds een belang van tussen de 25% en 30% in de tevens beursgenoteerde bodemonderzoeker. Aangezien Boskalis geen beleggingsmaatschappij is, kan de intentie hierachter weinig anders zijn dan een opmaat naar een overnamepoging.

Bovendien hekelt Boskalis openlijk een van de drie juridische beschermingsmuren van zijn kleinere landgenoot. Deze stichting op Curaçao, die via een call optie de zeggenschap over Fugro naar zich toe kan trekken, is volgens Boskalis "duister" en "niet meer van deze tijd." Deze Antilliaanse muur is veruit de sterkste beschermingsmuur van Fugro.

Eis afgewezen
Afgelopen maart probeerde Boskalis via de rechter de opheffing van deze Antilliaanse beschermingswal ter stemming te laten brengen op de aandeelhoudersvergadering, nadat het bestuur van Fugro dit in eerste instantie weigerde. De rechter besliste echter dat Fugro dit aandeelhoudersvoorstel mag weigeren, waarop Boskalis in hoger beroep is gegaan. De uitspraak in het hoger beroep zal binnen enkele maanden – of misschien zelfs weken – worden gedaan. 

Ondanks deze ogenschijnlijke voorbereidingen op een take over, ontkent Boskalis regelmatig in de media uit te zijn op een overname van Fugro, zoals afgelopen augustus tijdens de presentatie van de halfjaarcijfers van Boskalis. “We zijn tevreden met 25%’, aldus de topman van Boskalis in een afzonderlijk gesprek met het FD. "We zijn voor dit moment niet van zins ons belang uit te breiden." Er zijn waarschijnlijk twee redenen voor het ontkenningsgedrag.

 

Boskalis moet eerst de beschermingsconstructies van Fugro omzeilen of open breken, alvorens het overgaat tot een openbaar bod. Anders is de slagingskans van dat bod vrijwel kansloos. Het gevaar dreigt echter dat Boskalis – in deze fase van de strijd – toch een (kansloos) bod moet gaan uitbrengen van de toezichthouder. 

Hoe zit dat? Indien Boskalis zijn overname-intenties publiekelijk maakt, kan Fugro aan de Autoriteit Financiële Markten (AFM) vragen om de ‘put up or shut up’-regeling in werking laten treden. Boskalis heeft dan twee keuzes. Een is overgaan tot een openbaar bod. Wat dus een vrij kansloze exercitie zou zijn. De tweede is: geen bod doen. In dat laatste geval mag de potentiële bieder zes maanden lang geen nieuw openbaar bod aankondigen op dezelfde doelvennootschap. 

Als Boskalis het moment van bieden zelf wil bepalen, kan het dus maar beter geen uitspraken doen die leiden tot het ingaan van de ‘put up or shut up’-regeling. 

De baggeraar uit Papendrecht ontkent waarschijnlijk om nog een andere reden. Een uitgesproken overnamewens kan namelijk het lopende hoger beroep dat Boskalis tegen de Antilliaanse beschermingswal opvoert, negatief beïnvloeden. 

Dat zit zo. Via het agenderingsrecht mogen aandeelhouders voorstellen op de aandeelhoudersvergadering ter stemming laten brengen. De raad van bestuur heeft echter het recht om een voorstel dat betrekking heeft op de strategie van de onderneming, af te wijzen. Voorstellen die betrekking hebben tot de structuur van de onderneming, mag de raad van bestuur daarentegen niet naast zich neer leggen.

De prangende vraag in het lopende proces is dus of het ter discussie stellen van de Antilliaanse stichting te maken heeft met de structuur van de onderneming óf met de strategie van der onderneming. Boskalis vindt natuurlijk dat eerste, Fugro het laatste. 

 

Boskalis houdt het er op dat de stichting op Curaçao “niet meer van deze tijd is” en heeft kritiek op de intransparante werking van de stichting. Oftewel er is iets mis met de schimmige structuur van Fugro, wil Boskalis zeggen. 

Als Boskalis zijn intentie tot overname officieel maakt, verzwakt dat zijn pleidooi in het hoger beroep af. Een dreigende overname kan namelijk een bedreiging zijn voor de strategie van het bedrijf, is het pleidooi van Fugro. De raad van bestuur van Fugro benadrukt niet voor niets steeds in de media dat de onafhankelijkheid van het bedrijf een belangrijk onderdeel is van zijn strategie. In dat licht is het wel of niet behouden van de Antilliaanse beschermingsmuur een strategische keuze.

 

Binnenkort doet de rechter een uitspraak in het hoger beroep en wordt duidelijk of de Antilliaanse stichting wel of niet ter sprake komt op de agenda van de aandeelhoudersvergadering. Zo ja, dan is er een kans dat de aandeelhouders voor een opheffing van deze beschermingsconstructie stemmen. Dat zou de weg vrij maken voor Boskalis om een overnamebod te doen. Tot de uitspraak van het hoger beroep zal Boskalis echter – vanuit tactisch-juridische overwegingen – glashard blijven ontkennen.