SNS genaast
Door drs. Joost Groeneveld RA RV, directeur Wingman Business Valuators Breda
Het moet grote voldoening geven, om iets van die (vermeende) voormalige uitbuiters af te nemen. Je moet er als overheid wel voorzichtig mee zijn. In het algemeen wordt naasting door nieuwe (buitenlandse) investeerders niet als aanmoediging ervaren.
Nu is SNS-bank genaast, niet omdat ie veel waard was maar juist omdat ie waardeloos is. Dat lijkt wel de omgekeerde wereld en het volk mort dus ook. Liquidatie zou logisch zijn geweest. Maar bij een faillissement van deze systeembank zou “Nederland BV” zware schade oplopen. De aandeelhouders wisten dat, en rekenden er op in leven te worden gehouden, gesteund door land en volk. Dat was een misrekening waar de VEB nu toch voor zover mogelijk aan vast wil houden. Ten onrechte: de bank kon niet meer voort als financieel-zelfstandige onderneming. Hersendood, nu beademd door de overheid die alle verliezen voor zijn kiezen krijgt. Of wilden de aandeelhouders er liever zelf een paar miljard bijstoppen? Dat had best gemogen. Tenminste zolang het niet indirect toch uit collectieve middelen kwam. Als partijen aan risico willen verdienen, moeten ze ook zelf voor het verlies opdraaien. Maar het is weer eens “other people’s money”. Risico is voor de dommen.
Risico heeft een prijs. Voor een paar honderd miljoen euro koop je een exposure van een paar miljard. Daar bij SNS en omstreken zullen ze het in 2006 wel heel zeker hebben geweten: het kon niet fout gaan. Nee, het mocht niet fout gaan. De bank is gaan speculeren. Destijds met veel applaus. In het vastgoed. Zij is een soort Monopoly gaan spelen. Dan koop je als je daar de kans toe krijgt hele straten en pleinen en bouwt woningen en hotels.
Bij Monopoly ga je als winnaar merken dat je medespelers je op den duur niet meer kunnen betalen. Winst wordt je ondergang. Zodra zij failliet zijn, zijn je straten met huizen en hotels niets meer waard. Ja, wel op je balans, want daar staat de aanschafwaarde. Maar één ding is zeker: er zijn geen verwachte geldstromen meer. In economisch opzicht is dat het einde. Dat is het moment waarop je stopt. Dat moment probeer je als winnaar uit te stellen. Dat doe je bijvoorbeeld door je medespelers een extra rondje langs AF te geven. Dat had de overheid hier natuurlijk ook kunnen doen: de binnenlandse vastgoedmarkt een kick geven waardoor de medespelers overeind zouden zijn gebleven. Daarmee zou er voor SNS niets aan de hand zijn geweest. Maar ze heeft verloren. Daar moet je als aandeelhouder tegen kunnen. Een troost: na de vrije val in 2008 was de koers toch al bijna niks meer.
