Jan-Paul van der Hoek: veranderingen in het speelveld van private equity

“Laat ik voorop stellen dat private equity ook de komende jaren een belangrijke kopersgroep zal zijn in de deals die we gaan krijgen”, aldus Van der Hoek. Hij ziet de toekomst voor private equity rooskleurig tegemoet, mits investeerders inderdaad met de tijd meegaan en  toegevoegde waarde blijven bieden. “Hun snelheid en expertise in het doorgronden van targets en kansen is groot. De toenemende weerstand tegen gebruikelijke beloningsstructuren voor fondsmanagers – in het bijzonder management fees, meer dan carried interest – speelt nog geen al te grote rol maar je kunt je voorstellen dat PE fondsen daar gaandeweg wel iets aan gaat veranderen. De impact van nieuwe wet- en regelgeving, zoals die gebaseerd op de AIFMD (Directive on Alternative Investment Fund Managers), zal pas de komende jaren echt duidelijk worden. Kort door de bocht gesteld gaan die nieuwe regels, waaronder een vergunningplicht, op voor fondsmanagers met meer dan 100 miljoen euro geïnvesteerd vermogen. Bij het verwerven van controle over wat grotere ondernemingen, vanaf 250 werknemers en 50 miljoen euro omzet, ook als deze niet beursgenoteerd is, ontstaan informatieverplichtingen en geldt een asset stripping verbod. Transparantie is key. Zelfs als geen controle wordt verworven moet aan de AFM gemeld worden.” 

Van der Hoek vervolgt: “De koper  – fondsmanager – moet meer informatie verstrekken aan de aandeelhouders en de werknemers van de target. Zo moet je duidelijk maken wat je voornemens zijn omtrent de toekomst van de onderneming, het ontslaan van werknemers en bestuurders en het veranderen van arbeidsvoorwaarden. Je moet de AFM ondermeer melden hoe je de transactie financiert. Als fondsmanager mag je daarnaast de eerste 24 maanden na closing niet meer meewerken aan winstuitkering en kapitaalvermindering die het kapitaal van de onderneming teveel zou uithollen: asset stripping dus. Dit legt wel extra druk op de private equity investeerders ten opzichte van strategische partijen; ik vraag me soms af of iedereen de gevolgen voldoende overziet. Die worden wellicht pas later dit jaar echt duidelijk.”

Hoewel er best een shake-out onder investeerders aan de gang is, zijn er volgens Van der Hoek genoeg partijen die zich al anders hebben georganiseerd en meegaan in de tijd. “Het probleem voor sommige fondsen is dat de fondsstructuur niet zo goed meer past bij het huidige economische klimaat. Door de afgesproken einddata in bepaalde fondsen is delivery met de huidige returns on investment vaak lastig. Het is inmiddels vijf à zes jaar geleden dat private equity investeerders in de hoogtijdagen in bepaalde ondernemingen stapten, met de bijbehorende leverage. Nu moeten er soms creatieve oplossingen worden gevonden om toch geld aan de investeerders te kunnen uitkeren, bijvoorbeeld door een deel van de belangen te verkopen en met een minderheidsparticipatie verder te gaan. Je kunt je voorstellen dat PE-fondsen nieuwe stijl andere afspraken met hun investeerders maken over commitment terms, returns en over het aantal jaren waarin een fonds loopt; meer flexibiliteit past beter bij deze tijd maar levert de facto natuurlijk wel minder rendement op. Daar hebben bijvoorbeeld family-offices, die altijd al zo opereren en iets meer rust hebben om een bedrijf langdurig te verbeteren, wat minder last van. Het is spannend om te zien hoe onze cliënten op deze ontwikkelingen inspelen.