Geschillenregeling

Malmö ligt in Zweden en mijn vliegtuig ging naar Kopenhagen. Even dacht ik aan een
vergissing, maar met de trein is het vanaf het vliegveld maar een klein stukje. Het
centraal station van Malmö ligt aan de zeekant van de stad en mijn hotel is daar vlak bij.
Plezierig om even te lopen. Het is rustig. Je zou meer stedelijk lawaai verwachten. Ik sta
stil om te kijken waar de straat van mijn hotel is. Meteen vraagt een meneer of hij me
kan helpen. Eerste indruk: rustige, vriendelijke mensen, die Zweden.

Ik zal hier worden ‘gehoord’. Gelukkig niet als verdachte maar als deskundige in een
procedure. Het geval is dat mijn opdrachtgever zijn bedrijf heeft verkocht. In de loop van
dat proces heeft hij me wel eens om advies gevraagd, maar dat was meestal achteraf.
Of ik het er mee eens was. Men zegt wel eens dat het achteraf makkelijk praten is, maar
uit ervaring weet ik nu dat het ook heel moeilijk kan zijn. Er zijn al voldongen feiten. Dan
kun je het alleen nog zo goed mogelijk doen; er het beste van maken. En dat is lang niet
altijd goed genoeg.

Nu dus in Malmö. Ik loop in de Östergatan. Op weg naar de hoorzitting. De koper was
een Zweedse multinational. Tot de transactievoorwaarden hoorde een earn out, waarvan
de omvang absoluut en relatief aanzienlijk was. Maar dat gaf niet: de verkoper was
ervan overtuigd dat hij de onderliggende voorwaarden zeker zou halen. Soms is het voor
een koper lonend om daar dan een stokje voor te steken. Als ik nu de verhalen hoor, is
het niet bij dat ene stokje gebleven.

Kopers hebben soms een heel arsenaal aan stokjes. Zeker wanneer de overnemer
onevenwichtig groot is. Daar ben je als verkoper niet altijd voldoende op bedacht. Vraag
het je adviseurs en liefst tijdig. Zij hebben wèl met dat bijltje gehakt en zijn wat minder
vanzelfsprekend goed van vertrouwen. Ik denk dat elke adviseur een ordner heeft liggen
van dingen die ooit zijn mis gegaan. In mijn ordner neemt de earn out een belangrijke
plaats in. Ondanks alle Veto-bepalingen (om te voorkomen dat je als verkoper niet aan
de voorwaarden kunt voldoen doordat de verkoper zijn stokjes steekt) is daarvoor een
behoorlijke dosis vertrouwen nodig.

Ik ben hier niet de enige opgeroepen deskundige. Ik ontmoet de advocaat die
zijn zegje moet doen. We praten wat en we verwonderen ons. Hoe kun je in zo’n
parket geraken? En dan vertelt hij me wat ik niet wist. De verkoper heeft zijn eigen
overeenkomst geschreven. Dat verdient respect. Hij heeft allerlei dingen helemaal goed
opgeschreven. Dat is knap. Maar hij heeft niet alles opgeschreven. De rest is door de
koper geformuleerd. Tot die rest hoorde de geschillenregeling: welk recht zal dan gelden
en welk forum zal dan dienen? Koper heeft gekozen voor Zweeds recht en Malmö.
Voor mijn cliënt was het echt veel beter geweest als ik hiervoor nu in Amsterdam had
rondgelopen.