Duurzaamheidsrapportage: Geen ontkomen meer aan!
Corporate responsibility is geen vaag begrip meer, ook al zijn er vele verschillende termen voor zoals duurzaamheid of zoals we bij de NVP zeggen: Environmental, Social & Governance (ESG). Ik zie steeds meer dat duurzaamheid een weg vindt vanuit de marketing afdelingen naar het hart van ondernemingen. De plaats waar de strategie en processen van een bedrijf bepaald worden.
Duurzaamheid verandert daarmee langzamerhand van een marketing tool naar een leidend onderwerp. Dit lees ik ook vaker in de duurzaamheidsrapportages van bedrijven aan de verschillende stakeholders. In plaats van een verplicht, complex en weinig gelezen verslag is het corporate responsibility report veranderd in een essentieel onderdeel dat risico’s en kansen van een bedrijf in kaart brengt. Het onderzoek ‘The KPMG Survey of Corporate Responsibility Reporting 2013’ wijst hetzelfde uit en trok mijn aandacht.
De belangrijkste resultaten en trends die uit dit onderzoek blijken, zijn:
- Meer dan de helft van de bedrijven – ten opzichte van 20% in 2011 en 9% in 2008 – heeft een onderdeel corporate responsibility toegevoegd aan haar jaarverslag. Daarmee kan wel gesteld worden dat het niet meer de vraag is of een bedrijf duurzaamheid in haar jaarverslag op moet nemen, maar ‘wat?’ en ‘hoe?’.
- Duurzaamheidsrapportages zijn met 22% gestegen in opkomende markten ten opzichte van 2011.
- Het verschil tussen leidende en volgende sectoren wordt steeds kleiner. In alle sectoren hebben meer dan de helft van de bedrijven een vorm van duurzaamheidsrapportage. Bepaalde sectoren, zoals de autobranche en telecommunicatie & media, hebben opvallend grote stappen ondernomen.
- Het meest wordt gebruik gemaakt van het Global Reporting Initiative (GRI): in 78% van de gevallen.
Wat uit veel interviews met managers naar voren kwam, is het feit dat corporate responsibility reporting steeds vaker als een proces gebruikt wordt waarmee een bedrijf gegevens verzamelt en analyseert om uiteindelijk waarde voor de lange termijn te creëren. En deze informatie kan weer gebruikt worden om investeerders ervan te overtuigen dat het bedrijf een solide toekomst heeft.
Met betrekking tot duurzaamheid en waardecreatie las ik enige tijd geleden een interessant interview met Yvon Chouinard, de oprichter van Patagonia. Vooral deze opmerking is mij bijgebleven:
“I know it sounds crazy, but every time I have made a decision that is best for the planet, I have made money. Our customers know that—and they want to be part of that environmental commitment.”
(‘The Way I Work’, door Liz Welch, Inc. Magazine)
Patagonia maakt dure outdoor kleding en klimmaterialen. Het bedrijf maakt ondermeer jassen van gerecyclede flessen. Patagonia stal twee jaar geleden de aandacht met haar campagne “Don’t buy this jacket.” Hiermee riep het bedrijf haar klanten op niet zomaar USD 700 voor een van hun jassen neer te tellen maar je eerst af te vragen of je het wel nodig hebt of tweedehands te kopen. De verkoop steeg exponentieel. Klanten steunden de oproep maar eveneens de visie van het bedrijf en wilden de jas daarom juist hebben. Patagonia staat een procent van haar winst af aan milieu-organisaties en is mede-oprichter van Sustainable Apparel Coalition. Deze coalitie heeft onder andere Wal-Mart en Target laten beloven hun carbon footprint te verminderen. En dat is geen kleine prestatie.
Dat vind ik nou een prachtig voorbeeld dat goed doen en waardecreatie prima hand in hand kunnen gaan!