Duurzaamheid en private equity, een contradictie in terminis?

Duurzaamheid. Een term die grijsgedraaid is als een oude Beatles plaat. Een term die vaak associaties oproept met idealisme. Kapitalisten verdienen geld, idealisten niet. Een veel gehoorde vraag als gesproken wordt over duurzaamheid is dan ook; maar uiteindelijk moet er toch geld verdiend worden?
Impliciet wordt hiermee het statement gemaakt dat duurzaamheid gelijk staat aan geldverkwisting. Excuses voor een stuk stigmatisering maar het is uiteindelijk vooral de wat oudere garde en/of verstokte kapitalisten bij wie de angst in de ogen te zien is als wij als Convent Capital het woord duurzaamheid laten vallen. Als wij vervolgens onze bizarre filosofie uiteen zetten, waarin wij toelichten dat wij geloven in een transitie naar een circulaire economie, gaat bij menig hardvochtig ‘old school’ kapitalist het licht uit. 
 
Private equity raskapitalist 
Private Equity gaat om geld verdienen en duurzaamheid strookt niet met dit doel. Toch blijven wij volharden in onze filosofie. Wij willen vanuit zakelijk en persoonlijk perspectief bezig zijn met het optimaliseren van de ‘footprint’ van onze ondernemingen. Hierbij zijn wij agnosten ten aanzien van de bestaande duurzaamheidsreligies in de wereld. Of het nu Natural Step heet of de Circulaire Economie, feit is dat wij als mensheid een weg inslagen zijn sinds de industriële revolutie die onhoudbaar is. Vanuit persoonlijk perspectief tendeert een gesprek hierover vaak naar een ideaal omtrent hoe wij de aarde wensen door te geven aan de volgende generatie. Voor de ras kapitalist is dit weinig aansprekend aangezien het niet over zijn eigen portemonnee gaat. Vanuit zakelijk perspectief valt hier echter een interessante discussie te voeren met diezelfde raskapitalist. 
Een raskapitalist is namelijk in de basis risico avers. Vanuit PE perspectief betekent dit dat een business stabiel moet zijn met voorspelbare cash flows. Om deze voorspelbaarheid te vergroten dienen alle risico’s die impact kunnen hebben op een onderneming in kaart te worden gebracht, ten einde goed in beeld te hebben waar eventuele instabiliteit vandaan kan komen. Gezien de onhoudbaarheid van ons huidige model is sinds een aantal jaren een nieuw set aan risico’s in zwang gekomen binnen de PE markt. Het betreft hier risico’s op het gebied van Environmental, Social en Governance aspecten. Deze risico’s werden circa tien jaar geleden als niet relevant ervaren maar tegenwoordig zijn ze zelfs door de grondleggers van private equity, KKR, omarmt. Waarom? Omdat een PE bedrijf in de basis een ‘control’ gedreven organisatie is die alle mogelijke risico’s in beeld wil hebben om ze te monitoren en waar mogelijk te minimaliseren. Hoe beter deze risico’s beheerst worden, hoe beter het risico in te schatten is wat uiteindelijk in de verkoop terug zou moeten komen in een hogere verkoop prijs. 
 
Risico investeringen
Bijkomend voordeel is dat focus op de E van Environmental momenteel in veel gevallen leidt tot efficiënter gebruik van energie, water en grondstoffen wat een kostendrukkend effect heeft. Dit is weer 1-op 1 terug te leiden tot de portemonnee van de ras kapitalist. Kortom, ESG heeft zijn weg gevonden naar private equity gedreven door de wens tot risico beheersing en efficiëntie wat zou moeten leiden tot hogere verkoopprijzen. Daarnaast kunnen PE bedrijven die hier ver gevorderd in zijn claimen dat ze, naast financiële waarde, ook maatschappelijke waarde creëren aangezien ze op de ESG parameters sturen.  Gezien het ietwat twijfelachtige imago van de ‘sprinkhanen’ of de ‘roofkapitalisten’ wordt hier dankbaar gebruik van gemaakt. En terecht overigens, want in mijn optiek voegt het gros van de PE bedrijven significant waarde toe aan de maatschappij. De visie van Convent is echter dat de PE bedrijven hun invloed zouden moeten aanwenden om niet passief bezig te zijn met ESG maar hun gewicht in de strijd zouden moeten gooien om actief te sturen op ESG en, verder door geredeneerd, actief zouden moeten sturen richting een nieuwe economische orde die zoveel logischer is dan de huidige economische orde. Een nieuwe economische orde waar winst nog steeds belangrijk en noodzaak is maar waarbij we weggaan van het onlogische en niet rationele ‘make-take-waste’ model en de transitie maken naar een regeneratief model. Een systeem dat in balans is met en geïnspireerd is door de natuur. De natuur die toch al heel wat miljoenen jaren succesvol is met dit model.  
En ja, naast winst vinden wij het bij Convent ook belangrijk dat wij hierin meenemen dat wij niet ten koste van alles maximaal economische benefits behalen maar dat wij bereid zijn hier bepaalde beslissingen te nemen die het gehele maatschappelijke belang dienen. Private Equity 2.0 of Kapitalisme 2.0. In deze blog zal ik van tijd tot tijd onze ervaringen delen die wij zullen opdoen in onze quest om het circulaire gedachtengoed binnen de wereld van het grote geld gemeengoed te maken. Het zal een uitdagende doestelling zijn maar het is nu al drie en half jaar een briljante reis die nog tot veel mooie anekdotes zal leiden! 
Gerelateerde artikelen