Complexiteit weerhoudt private equity van circulair investeren

Binnen deze kaders dienen er dus partijen met macht op te staan die de veranderingen in de economische orde aanjagen en de leiding nemen in de transitie naar circulariteit. Er zijn excuses te over om deze verplichting elders neer te leggen of om de discussie hieromtrent uit te hollen met loze kreten omtrent de noodzaak van winstgevendheid. Uiteraard is dit van belang en een noodzakelijke voorwaarde om een economisch model te laten slagen, dat snapt een kind. 

In mijn beleving verbloemen deze excuses slechts de daadwerkelijke reden om de verantwoordelijkheid omtrent de staat van onze leefomgeving niet te nemen, namelijk de angst dat dit ten koste zou gaan van de stromen aan euro’s die op de eigen bankrekening binnen komen. Ik kan mij geen andere reden bedenken waarom een succesvol PE fonds niet zou willen inzitten op circulariteit. Winstgevendheid en het gevaar dat dit zal verdwijnen is een kul reden. De complexiteit van het vertalen van een conceptueel model, wat circulariteit nu is, naar de werkelijke alledaagse wereld van bijvoorbeeld een MKB bedrijf, daar ligt de uitdaging. 

We weten waar we nu staan, we weten waar we naartoe moeten, alleen hoe gaan we daar komen zonder de bestaande structuren direct te willen omgooien. Het zal een transitie zijn waarbij niemand precies weet hoe deze zal verlopen. Aha, onzekerheid, onvoorspelbaarheid, een scheldwoord in PE land waar voorspelbare kasstromen een groot goed zijn. Maar hoe voorspelbaar zijn die kasstromen op de lange termijn? Als de wereld 9 miljard inwoners heeft en grondstoffen schaarser zijn dan ooit. 

Nu eerst een stapje terug in de korte geschiedenis van Convent. Al spittend in onze waanzinnig strak georganiseerde dropbox structuur liep ik tegen onze originele ‘pitch’ aan zoals gepresenteerd aan de familie Kloosterboer, onze investeerder van het eerste uur. We praten voorjaar 2011. Project Conventure las de titel van de pitch. Uiteraard altijd leuk om weer eens terug te kijken wat destijds onze propositie was en wat hier uiteindelijk van terecht is gekomen. Feitelijk kwam het neer op onze overtuiging dat er een ‘gat in de markt’ ontstaan was aan de onderkant van het MKB segment wat nog niet afdoende werd ingevuld. Deze opportuniteit was ontstaan door enerzijds het succes van de onafhankelijke Nederlandse PE bedrijven en anderzijds door de kredietcrisis. Het eerste element deed de groeiende succesvolle Nederlandse PE bedrijven opschuiven naar de bovenkant van de MKB markt simpelweg omdat de steeds groter wordende fondsen resulteerde in de behoefte aan grotere deals. 

De krediet crisis, die in 2011 welig tierde, resulteerde in een sterke teruggang van kredietverlening aan vooral de onderkant van het MKB segment. Tevens bleek de krediet crisis een nekslag voor aan de bank gerelateerde captive PE fondsen die veel investeerde in MKB land. Baanbrekende visie? Nee. Klopte het? Jazeker, en deze uitdaging voor het MKB segment is nog steeds zeer actueel 

Terug naar de circulariteit. De scherpe lezer stelt namelijk direct vast dat onze filosofie in geen velden of wegen te bekennen is. Zie je wel, Convent is ook gewoon een stukje green washing, het zijn gewoon wolven in schaapskleren, kapitalisten 1.0 die een groen sausje over hun propositie heen gooien om de aaibaarheid te vergroten. Waren dit gedachtes die boven kwamen drijven? Don’t worry, dit is normaal. Een idealistisch doel hebben roept dit nu eenmaal op bij de gemiddelde Nederlander in de financiële industrie. 

Rendement en geld moet je primaire doel zijn, zo niet lieg je of ben je gek. Toegegeven, ons geloof in de transitie van lineair naar circulair was niet direct uitgekristalliseerd of zelf maar onderdeel van de propositie. We begonnen met bovenstaande ‘gat in de markt’ maar bij het uitwerken van onze eigen ‘why’ kwam de missie al snel bovendrijven. We wilden impact hebben, we wilden een betere planeet achterlaten voor ons kinderen en we wilden de aan ons gegunde talenten hiervoor gaan inzetten. Wat we zeker niet wilden is ons laten drijven door het meest niet inspirerende doel ever; geld. Wij wilden een inspirerend doel wat groter en mooier was dan ‘rendement maken’. Een doel wat ons energie gaf en wat toekomstige medewerkers energie zou geven en zou binden, incentiveren en inspireren. 

 

Fantastisch, dat was duidelijk. Maar is dit niet de veel gehoorde wens van veel midlife-crisis-hebbende veertigers of door-de-kids-dolgedraaide dertigers en net afzwaaiende nog idealistische studenten? Impact hebben; het is een mooie wens maar soms o zo moeilijk te vereenzelvigen met het zakelijke leven waarin we dagelijks acteren. Gek genoeg was het voor ons in de eerste dagen en weken van Convent Capital enorm ‘obvious’. De verduurzaming van de economische orde. Dit was het daadwerkelijke doel dat we graag wilden nastreven. Dit was onze ‘why’. Onze expertise lag in het doen van investeringen dus dit instrument gingen we logischerwijs inzetten om dit doel te bereiken. En het was natuurlijk enorm mooi meegenomen dat investeren geen heel vervelend vak is om te mogen uitoefenen. Een van de mooiste vakken op aarde met een inspirerend doel waar mensen achter willen gaan staan. 

Impact met rendement, waarbij rendement geen doel op zich is maar een resultante van de onderliggende filosofie. De filosofie van Convent was geboren. Een filosofie waarbij wij denken dat als wij onze bedrijven actief sturen richting circulariteit ze de winnaars van de toekomst zijn en wij dus het hoogste rendement behalen. Het klinkt niet onlogisch en vrij simpel. Maar de uitwerking bleek en blijkt nog steeds geen sinecure.