Barbaren
1990: "Barbarians at the gate". Dit boek van Bryan Burrough en John Helyar heeft bij mij een ereplaats. Voor wie het niet meer weet: het gaat over de overname in najaar 1988 door Kohlberg Kravis Roberts van RJR Nabisco in de vorm van een Leveraged Buy Out. Voor $ 25.000.000.000.
Door drs. Joost Groeneveld RA RV, directeur Wingman Business Valuators Breda
Op de achterflap van het boek staat dat het om 25 mrd pond zou gaan, maar laten we het maar bescheiden bij dollars houden. Nu, een kwart eeuw later – nadat we toch heel wat financiële enormiteiten hebben meegemaakt – nog steeds een indrukwekkend bedrag. Achteraf kan deze LBO als een startsein worden gezien. Zoals daar staat, de regels waren simpel: betaal nooit contant; vertel nooit de waarheid en houd je nooit aan de regels. Ik moet toegeven dat een mens er wat cynischer door dreigt te worden.
Een vierde les: als je iets doet, doe het in het groot. Dat is de les die mijnheer “Spijker” denk ik wel ter harte heeft genomen met de overname van SAAB. Hij heeft dit boek denk ik ook in zijn kast staan. Op blz. 7 wordt ene Jackie Mason geciteerd: “Not that it’s a fraud. You need money to be in this business. But not a lot. You need more money to open a shoe-shine shop than you do to buy a $ 2 billion company, let’s be honest about it. But to buy a shoe-shine store, if it costs $ 3,000, you need $ 3,000. If you don’t got it in cash, you need to bring it by Thursday. But if it’s an LBO, not only do you not have to bring it, you don’t have to see it, you don’t know where you’re going to get it, nobody knows where they got it from. The whole situation comes from absolutely nothing. But the more you need, of course, the less money you need”.
Ik vermoed dat niet zo veel mensen dit boek hebben gelezen en dus dat wel veel mensen deze lessen nog niet goed hebben geleerd. Want ik zie nog steeds betrekkelijk wat eerlijkheid om me heen en nog steeds gaat het vaak om bedragen die eigenlijk best wel voorstelbaar en beheersbaar zijn en die partijen best wel willen betalen. En dus zijn er de grote problemen bij financiering van koopsommen. Banken krijgen tegenwoordig wel eens de schuld dat zij te beperkt krediet verstrekken. Maar nee, het is onze eigen schuld. De kredietvraag is niet verleidelijk genoeg. Het moet een aanbod zijn. Met een veelbelovend open einde waar we ons geen al te concrete voorstelling van willen maken maar dat ons heerlijk toelacht. Geen bedrog! Een vergezicht zonder horizon, nee juist daarachter ligt het, nietwaar? Niet die ene shoe-shine store, maar een keten met vestigingen in de mondiale hoofdsteden. Een beursgang waarbij een minderheidspakket wordt genoteerd (dat geld is dan toch al vast “binnen”) zodat u het altijd weer van de beurs kunt halen.
Achteraf kan ik denk ik toch een paar lezers aanwijzen.
