3 D-Diligence
Ik weet nog dat ik 20 jaar geleden in Disneyland Parijs voor het eerst een film in 3D zag. Magnifiek. Zoiets wilde ik thuis ook hebben, maar dat was toen nog toekomstmuziek. Inmiddels niet meer, want onlangs heb ik een 3D-televisie gekocht. Ze zijn al te koop voor minder dan € 1.000. De toekomst blijkt dus voor steeds meer mensen binnen betaalbaar handbereik te liggen.
Dit geldt niet alleen voor de 3D-tv. Denk bijvoorbeeld aan een tv-programma als Knight Rider (1982-1986). Zo’n auto (‘KITT’) wilde ik ook. Google heeft inmiddels een auto ontwikkeld die veel van de features van KITT heeft. Of de bril uit de film The Terminator (1984) met ‘acteur/gouverneur’ Schwarzenegger, ook die is binnen bereik. Misschien nog niet voor iedereen betaalbaar, maar wel binnen bereik. En wat te denken van de film en serie De man van zes miljoen (1973-1978)? Aan de universiteit van Osaka in Japan is onder leiding van de wetenschapper Ishiguro een robot ontwikkeld die een kopie is van Ishiguro zelf. Sterker nog, deze robot geeft zelfs lezingen namens hem. En dan zwijgen we nog maar over de bijzondere wereld van de 3D-printer. De ontwikkelingen volgen elkaar in rap tempo op. Ik haak bij die ontwikkelingen aan; de 3D-tv heb ik al.
Dichter bij mijn eigen vakgebied is een wiskundige ontwikkeling belangrijk: het gebruik van algoritmen. Microsoft doet een test om met algoritmen nieuws te analyseren en toekomstige ontwikkelingen te voorspellen. Algoritmen bieden onder andere websites de mogelijkheid om klantenprofielen aan te maken, waarmee dan bijvoorbeeld persoonlijke advertenties en een gericht productaanbod worden ondersteund. Denk niet dat dit een ‘internetdingetje’ is: in de supermarktwereld maakt men hiervan al jaren gebruik. Kijk maar eens in de schappen van een filiaal van een supermarktketen in Groningen en een in Amsterdam. Dan zal opvallen dat er in het Groningse filiaal bijvoorbeeld meer soepen in blik dan in pak staan dan in het Amsterdamse filiaal. Dit wordt allemaal gevoed door het gebleken (koop)gedrag van de klant per regio.
Algoritmen stellen ons ook in staat om controles uit te voeren, data te testen en steekproeven te verrichten. Die laatste worden deze dagen veelvuldig gebruikt door bijvoorbeeld de Belastingdienst. Dan komt men niet meer langs met een kladblok en een pen, maar met EDP auditors die direct ’tappen’ van uw administratiesysteem. Interessant is het dan om te zien dat in een typische (fiscale) due-diligenceprocedure nog wel wordt gewerkt met kladblok en pen. Vanuit een dataroom – inmiddels wel digitaal – worden documenten gedownload. Soms gebeurt dit in India, maar dat heeft te maken met kosten. Na het downloaden worden de gegevens beoordeeld door het team van due-diligencespecialisten. Waarom is daarbij het ‘ingrediënt’ algoritmen nog niet te vinden?
Ik vind dit opmerkelijk en ben dan ook actief aan het bepalen hoe we op dit punt kunnen innoveren. Kan ik geautomatiseerde steekproeven of controles introduceren in due-diligenceprocessen en zo ja, hoe? Ik denk dat deze ontwikkeling het dichtst bij de wereld van de indirecte belastingen (bijvoorbeeld de btw) ligt. Bij zo’n onderzoek zie ik de uitdagingen in het ‘spel’ van de informatievoorziening; een verkoper wil (nog) wel of niet (alle) informatie delen. Daarnaast heb je te maken met verschillende administratiesystemen. Uiteindelijk denk ik dat het een kwestie van tijd is. In de (nabije?) toekomst zal een deel van onze due-diligenceanalyse worden gedaan door computers, natuurlijk gebruikmakend van algoritmen.
Ik heb een start gemaakt met de innovatie van mijn dienstverlening, omdat de toekomst misschien dichterbij is dan ik denk.
Ronald van de Merwe is director bij KPMG Meijburg & Co. De blog is op persoonlijke titel geschreven en verkondigt geen standpunten van de organisatie.