AFM let scherper op greenwashing bij beleggingen
Financiële partijen als vermogensbeheerders, banken en pensioenfondsen zijn verplicht om bepaalde informatie te geven over de duurzaamheidseffecten van hun beleggingsbeleid. Maar er moeten nog veel technische details uitgewerkt worden. Daardoor is lang niet voor alle vereisten op een juridisch bindende manier uitgewerkt hoe ze moeten worden nageleefd.
Een van de redenen dat de AFM nog weinig wapens heeft om boetes op te leggen, is de discussie over wat men in de Europese Unie als groen definieert, de zogeheten taxonomie. De recente ophef over het plan om ook aardgas- en kernenergieprojecten te bestempelen als groene investering maakte dat nog eens duidelijk.
De AFM gaat ook na of de financiële sector goed genoeg rekening houdt met het feit dat sommige beleggingen minder of niets meer waard dreigen te worden door de energietransitie. Te denken valt aan een veel lagere waardering voor olievelden op het moment dat fossiele brandstoffen in de ban worden gedaan.
Ook accountants worden aangesproken op hun controletaken. Accountantskantoren moeten niet-financiële informatie in jaarverslagen meer gaan koppelen aan financiële verslaglegging, bijvoorbeeld over de impact van bedrijven op milieu en maatschappij. Europese richtlijnen hiervoor gaan gelden vanaf het boekjaar 2023, dus moeten bedrijven zich hier op tijd op voorbereiden, meldt de AFM.
In hoeverre de AFM accountantskantoren hierop aanspreekt, is nog niet duidelijk. Het is De AFM vooral te doen om 'greenwashing', het duurzamer voorstellen van beleggingen dan ze in werkelijkheid zijn.
In de EU zijn de vier richtlijnen van kracht over verslaggeving over duurzaamheid: de Non-Financial Reporting Directive (NFRD), de Sustainable Finance Disclosure Regulation (SFDR), de Taxonomy Regulation (EU Taxonomy) en de Corporate Sustainability Reporting Directive (CSRD).
