Van greenwashing naar greenhushing: ESG-investeren verschuift onder druk van polarisatie

Een opvallende trend in de duurzame investeringswereld: terwijl het debat rond ESG een paar jaar geleden gedomineerd werd door beschuldigingen van greenwashing, zien we nu steeds vaker het tegenovergestelde fenomeen: greenhushing. Bedrijven en beleggers blijven duurzaam investeren, maar praten er liever minder over.

Afnemend enthousiasme voor ESG-surveys
PitchBook signaleert dat de belangstelling voor hun jaarlijkse enquête rond duurzaam beleggen sterk is gedaald. In 2022 vulden nog ruim 550 respondenten de volledige vragenlijst in, in 2025 waren dat er slechts 127. Dit is geen gevolg van kortere looptijd of andere wervingsmethoden – het lijkt erop dat de energie rond het onderwerp ESG flink is afgenomen.

Polarisatie en politieke druk
Een belangrijke factor is de toenemende politieke weerstand, vooral in de Verenigde Staten. Anti-ESG-wetgeving, rechtszaken en politieke retoriek hebben ertoe geleid dat ESG in sommige kringen een taboe is geworden. Waar fondsen enkele jaren geleden nog openlijk pronkten met hun duurzame strategieën, zijn ze nu terughoudender. Termen als ‘woke’ en zelfs ‘communisme’ duiken op in kritische reacties van deelnemende investeerders.

Van ontdekking naar uitvoering
Volgens PitchBook speelt ook het ‘nieuwe auto-effect’: in 2020 waren veel beleggers nog zoekend – wat is ESG, hoe pas ik dit toe? Nu is die ontdekkingsfase voorbij. Wie ESG wilde integreren, heeft dat inmiddels gedaan; anderen hebben bewust besloten het niet te doen. De aandacht is verschoven van verkennen naar uitvoeren. Daardoor is de honger naar nieuwe inzichten en surveys afgenomen.

Greenhushing: stil beleggen in duurzaamheid
Uit de enquête blijkt dat ESG niet is verdwenen, maar wel meer onder de radar plaatsvindt. Slechts 11 van de 203 ondervraagde beleggers stopten volledig met ESG-integratie. Maar bijna een derde geeft toe hun boodschap aan te passen aan het publiek – in sommige gevallen minder nadruk, in andere gevallen een herformulering naar neutralere termen zoals ‘sustainable investing’ of ‘sustainability’.

Dit is de kern van greenhushing: ESG-principes toepassen, maar er niet (of minder) over communiceren om geen klanten of stakeholders voor het hoofd te stoten.

Waarom investeerders tóch vasthouden aan ESG
Ondanks de weerstand blijft 72 procent van de respondenten ESG-integratie trouw. Belangrijkste motivatie: het afstemmen van de investeringspraktijk op de waarden van de organisatie (56 procent).

Maar ook financieel-rationele motieven wegen zwaar: risico-inschatting, governance-kwesties en de verwachting van betere langetermijnrendementen. ESG is dus niet enkel ideologisch gedreven, maar wordt door velen gezien als een integraal onderdeel van degelijk risicobeheer.

Waar het kapitaal naartoe stroomt
De meest genoemde focusgebieden zijn klimaat en energie, gevolgd door landbouw, water en gezondheidszorg. Vooral de energietransitie – van waterstof tot hernieuwbare infrastructuur – wordt gezien als hét investeringsdomein met de grootste financiële potentie.

Tegelijk klinkt kritiek op overgefinancierde niches zoals batterijen, hybride auto’s en koolstofcompensatie, die door sommigen worden gezien als duur of ineffectief.

Naast thematische focus is ook de verdeling over investeringsstrategieën interessant. Volgens PitchBook richt 55 procent van de ESG-praktiserende respondenten zich op private equity, gevolgd door 44 procent die ESG integreert in venture capital.

Ook private debt, infrastructuur en vastgoed worden steeds vaker ingezet voor duurzame strategieën, al ligt daar de nadruk vaak meer op risicobeperking (zoals waardebehoud bij vastgoed of kredietrisico’s in private debt). Bij venture capital daarentegen speelt juist de kans op groei en innovatie, bijvoorbeeld in klimaat- en energietechnologie.

Impactbeleggers verdelen hun kapitaal op een vergelijkbare manier, waarbij private equity en venture capital de populairste kanalen blijven.

Europa aan kop, VS in stilte
Regionaal groeit Europa in belang dankzij strenge regelgeving (zoals SFDR en ESRS) en toenemende vraag naar transparantie. In de VS daarentegen overheerst voorzichtigheid en stilzwijgen, uit angst voor reputatieschade of juridische risico’s.

Conclusie: ESG is niet dood, maar stiller geworden
Het rapport toont aan dat ESG-investeringen blijven bestaan, maar minder luidruchtig worden beleden. Van greenwashing, het mooier maken dan het is, zijn we terechtgekomen in een fase van greenhushing: wél doen, maar er niet te veel over praten.

Voor beleggers betekent dit dat duurzame strategieën niet verdwijnen – ze verschuiven. Transparantie en geloofwaardigheid blijven cruciaal, maar de toon van de communicatie wordt steeds meer afgestemd op het publiek. Europa zet de koers richting regelgeving en standaardisatie, terwijl in de VS ESG voorlopig ondergronds verder leeft.

LEES OOK: Navigeren in de Nederlandse biogassector