Paul de Hek & Robert Ruiter (DC Advisory): “Veel geld, maar lange doorlooptijd deals: de paradox van de debtmarkt”
DC Advisory publiceerde onlangs de nieuwste European Debt Market Monitor. Co-CEO’s Paul de Hek en Robert Ruiter nemen ons mee door de belangrijkste bevindingen: een lager dealvolume, oplopende doorlooptijden, maar ook een sterke positie van private credit en waardering op bepaalde niche sectoren die overeind blijven.
Dealflow lager, surveygedreven
Het aantal transacties in de Benelux ligt duidelijk lager dan vorig jaar. Q2 telde 20 debt-deals, tegen 27 een jaar eerder. “Dat cijfer moet je niet los zien”, nuanceert Paul de Hek. “Het is surveygedreven: we tellen alleen deals mee waar we voldoende details over krijgen. Vergelijkingen tussen kwartalen zijn dus relevanter. Maar het beeld is duidelijk: de dealflow ligt dit jaar lager.”
Volgens hem geldt dat zowel voor M&A als voor debt. “Wij zitten zelf direct meer aan de M&A-exitkant, en steunen voor debt advies op ons Londense kantoor, maar je ziet dezelfde trend: minder transacties en langere doorlooptijden.”
Geld genoeg, maar deployment lastig
Opvallend is dat er veel kapitaal beschikbaar is, zowel equity als debt. “Het geld ís er”, zegt De Hek. “Dat maakt dat bestaand kapitaal een plek moet vinden, maar het heeft geen haast. Enerzijds omdat nieuw geld ophalen moeizaam gaat, en anderzijds doordat geopolitieke en macroeconomische onzekerheid parten spelen. Investeerders richten zich daardoor vooral op sectoren die een solide basis combineren met fundamentele groei. Denk aan de energietransitie, software en testing & inspection. Daar committeert men zich aan. Alles daarbuiten wordt kritischer bekeken.”
Robert Ruiter vult aan: “Het is gewoon de algehele onzekerheid. Macro-economische en geopolitieke schokken – denk aan de handelstarieven met de VS , de oplopende spanningen aan de Europese oostgrens of de staatsschuld van Frankrijk – maken investeerders terughoudend. Daar kunnen de Nederlandse verkiezingen niet tegenop. Nederland poldert, daar kijken investeerders doorheen.”
Lange doorlooptijden en verhoogd risico
Die onzekerheid vertaalt zich in langere processen. De Hek: “Kopers wachten langer met committeren. Dat verlengt het proces en verhoogt het risico voor verkopers. Want hoe langer het duurt, hoe vaker je tussentijdse cijfers moet laten zien. Elk nieuw kwartaal kan weer vragen oproepen. Dat maakt transacties complexer.”
Private credit wint terrein
Een belangrijk thema in het rapport is de opmars van private credit. Banken blijven goedkoper, maar verliezen terrein door kapitaalrestricties en kleinere ticketgroottes. “Een bankoplossing is complexer”, legt De Hek uit. “Je hebt vaak meerdere banken nodig om een financiering rond te krijgen. Private credit is welliswaarder duurder, maar doorgaans sneller op te tuigen en aanzienlijk meer flexibel. Zeker bij buy-and-build-strategieën is dat een aantrekkelijk product.”
Ruiter: “Een private-creditfonds kan bij wijze van spreken binnen een week een harde commitment geven, inclusief een faciliteit voor werkkapitaal en overnames. Dan heb je de bank eigenlijk niet meer nodig. Die snelheid en flexibiliteit weegt in veel gevallen zwaarder dan een paar procent marge.”
Kwaliteitspremie loopt op
Ondertussen wordt het verschil tussen top-assets en middelmatige bedrijven groter. De Hek: “Bedrijven met een solide basis én structurele groeikansen – zoals recent gezien bij de transacties voor NMi, Carwise of Itineris – zijn de uitzonderingen waarbij een exit-proces wel op hoog tempo wordt doorlopen en op zeer aantrekkelijke voorwaarden verkocht wordt.”
Ruiter: “Dat zijn meestal sectoren waarin private equity al vaker succesvol is geweest. Dat maakt dan de discussie binnen een investment-comité makkelijker. En dan zie je een soort kuddegedrag ontstaan: veel PE kopers duiken op dezelfde bedrijven. Gevolg: de prijzen voor kwaliteit gaan nóg verder omhoog. Voor een gemiddeld bedrijf in retail, bouw of energie-intensieve industrieën is het juist veel lastiger om überhaupt verkocht te worden, laat staan op een attractieve prijs.”
Onder-de-radar steeds gebruikelijker
Een andere trend is dat steeds meer transacties buiten de schijnwerpers plaatsvinden. “Onder-de-radar processen zien we overal in Europa”, zegt De Hek. “Eigenaren kiezen hiervoor omdat een mislukt verkoopproces reputatieschade kan opleveren. Dan is een stille verkenning aantrekkelijker, ook al duurt het in de praktijk vaak wat langer. Dat gebeurt vaak op basis van een proactieve benadering door een geïnteresseerde partij, die ook vooraf helder is over de rationale en de prijs.”
Ruiter: “Het is ook een beproefde exit route voor de wat oudere deelnemingen in de portefeuille. Dat zijn niet zelden bedrijven met een wat volatieler track record en waarvoor een standaard verkoopproces minder effectief is. Je wilt in elk geval voorkomen dat je een breed proces lanceert – met alle publiciteit van dien – en dat dit vervolgens niet slaagt. Met een informele benadering hou je meer controle.”
Outlook: eerste window pas in 2026
Ondanks de renteverlagingen van de ECB verwachten De Hek en Ruiter niet dat de markt dit jaar nog wezenlijk aantrekt. “Lagere rente helpt, maar verandert het sentiment niet fundamenteel”, zegt Ruiter. “Investeerders hebben geleerd van eerdere crises en zijn een stuk kritischer op de “equity story” voor de volgende fase. Waardecreatie komt bij voorkeur van duurzame omzetgroei, operationele verbeteringen, en gerichte acquisities. De tijd waarin het rendement grotendeels wordt gedreven door leverage en multiple expansie is voorbij.”
De Hek ziet begin 2026 als het eerste moment dat een nieuw window kan ontstaan. “Maar zelfs dan is het de vraag of het echt losgaat. Uiteindelijk kunnen investeerders niet eindeloos wachten. Er komt een moment dat portefeuilles verkocht móeten worden. En dan zullen stabiele bedrijven met voorspelbare omzetstromen meer waardering krijgen. Het impliceert ofwel een event-gedreven verandering op wereldtoneel, dan wel blijvend leven met geopolitieke onzekerheid, en alles wat daarmee komt kijken.”
Conclusie
De Europese debtmarkt herstelt van een dip, maar door heel Europa blijft de dealflow achter. Veel kapitaal zoekt bestemming, maar deployment is selectief en risicobewust. Private credit wint aan belang, processen duren langer en de kloof tussen top-assets en de rest neemt toe.
Of zoals Robert Ruiter het samenvat: “Investeerders willen dolgraag investeren. Maar in een wereld van voortdurende onzekerheid is voorzichtigheid het nieuwe normaal.”
Kerncijfers European Debt Market Monitor H1 2025
• Institutionele leningen Q2: €49,4 mrd (vs. €99,8 mrd in Q1)
• Herfinanciering, repricing & amend/extend: ~70% van volumes
• Repricing-volumes: €17,2 mrd (Q1: €52,3 mrd)
• Direct lending volumes: €36,7 mrd – hoogste ooit, boven Q1 2024
• ECB-rente: verlaagd naar 2,0% (vierde verlaging dit jaar)
• Benelux-deals: 20 in Q2 (vs. 27 in Q2 2024), na 16 in Q1
• Recap volumes: €9,9 mrd YTD (vs. €6,6 mrd in dezelfde periode 2024)
