Indian Summer voor VeeCee Community

Fotografie: Robert Tjalondo

Een romanticus zou kunnen zeggen dat investeren in startups lijkt op daten. Het gaat allemaal om het vinden van de juiste match, het potje op het dekseltje en de ventureprins op het fundingpaard die zijn prinses wakker kust. Je kan ook cynischer stellen dat VC-investeren net als daten vooral een spel van de grote getallen is: met tien potentieeltjes in de portfolio zit er altijd wel eentje tussen met wie het wat wordt.

Hoe het ook zij: de Indian Summer-editie van de eens per kwartaal plaatsvindende VEECEE-communityborrel ging van start met een speeddatesessie. De aanwezige investeerders werden ongelijnd in paren en mochten in een gesprek van een paar minuten snel uitleggen wie ze zijn, wat ze doen en naar wat voor target companies ze op zoek zijn. 

Deze speeddatesessie in de bar van Capital C was een logisch vervolg op de online speeddatesessie die de community organiseerde in de duistere dagen van de online borrels tijdens de Coronacrisis – toen bleek het concept al goed aan te slaan, maar nu er ook nog een borrel achteraan kwam waar je nog nader kennis kon maken met je speeddates bleek het idee nóg beter te werken. De deelnemers rapporteerden dat het een ideaal middel is om snel veel nieuwe mensen te leren kennen en de vaste borrelgroepjes, die onvermijdelijk vormen op zo’n terugkerende borrel, te doorbreken. Uiteindelijk ging iedereen weer met een hoop nieuwe LinkedIn-contacten naar huis. 

Voorafgaand aan de borrel was er een kennissessie over een prangend onderwerp: fondsstructurering. Community partner Houthoff was aanwezig met enkele structureringsspecialisten om de leden van de community bij te praten over de laatste ontwikkelingen in het veld. De grootste opgave van het moment is om de structuren van de onderneming in lijn te brengen met de gradueel in werking tredende SFDR*-richtlijnen. Deze Europabrede richtlijnen delen investeringsfondsen in in een ‘taxonomie’ waarbij ze op basis van ‘disclosure’ gerangschikt zijn op het voldoen aan ESG-richtlijnen. Zo ben je heel netjes als je onder de strenge ‘artikel 9’-eisen valt, bijvoorbeeld. 

De taxonomie is vooral bedoeld om transparantie te scheppen in de vaak wat ondoorzichtige wereld van duurzaam investeren. Deze nieuwe eisen komen bovenop de bestaande complexiteit van ondernemingsvormen om een fonds te structureren: in Nederland kun je immers je fonds structureren als een BV, een CV, een Fonds voor Gemene Rekening… En elk van die vormen heeft weer andere rapportage-eisen voor zoiets als SFDR. Kortom, het werd al vrij snel zeer complex en het is maar goed dat er gespecialiseerde advocaten zijn die de weg weten in deze lastige materie. Zoals een van de partners het mooi zei: ‘in de advocatuur gaat het om situationeel handelen’ – dat wil zeggen dat elke investering en elk fonds vraagt om een maatwerkbehandeling. 

Ondanks dat het uitdagende economische tijden zijn heerste er toch optimisme op de borrel. Een rondgang langs de aanwezigen liet vooral zien dat aardig wat fondsen, gesterkt door het superjaar 2021, nu het moment pakken om op zoek te gaan naar kapitaal om de fondsen aan te vullen. De behoefte blijft immers groot: het innovatieve Nederlandse ecosysteem blijft mooie nieuwe startups opleveren. Hoewel door de geopolitieke omstandigheden het belang van tech ‘van eigen bodem’ steeds meer door begint te dringen blijft het een punt van frustratie dat veel grote limited partners – en dan met name de pensioenfondsen – maar een zeer klein deel van de enorme hoeveelheid assets under management alloceren aan de Nederlandse venturesector.

* Sustainable Finance Disclosure Regulations