‘Iedereen zei dat ik ook advocaat zou worden’

In de nieuwe rubriek Back To College zullen verschillende dealmakers terugblikken op hun studiejaren. Wat hebben zij geleerd tijdens hun studietijd? Hoe zijn ze in de wereld van fusies en overnames terechtgekomen? Dit soort vragen zal de ervaren dealmaker terugbrengen naar die goeie ouwe tijd, zoals Gerard Cox dat destijds in de jaren zeventig ook zong. Bram Caudri, die Europees en internationaal recht heeft gestudeerd aan de Leiden Universiteit, vertelt de redactie over zijn studiejaren. 

Caudri werkt evenals vele andere professionals thuis. Hoewel het nu even niet anders is, maakt hij wel een kanttekening, die vooral de jongere advocaat-stagiairs treft. ‘’Ik merk wel dat de opleiding op afstand echt een uitdaging is. Heel veel gebeurt toch door learning by doing en learning by seeing. Je kan mensen wel een stuk laten schrijven. Normaal stuur je dat heel de dag constant bij. Nu ben je dat kwijt. Waar je normaal gesproken de hele dag bijstuurt, moet je nu aan het einde van de dag in één keer doorheen, en dat is toch niet hetzelfde.’’

Toevalstreffer

Bram Caudri heeft van 1997 tot 2003 Europees en internationaal recht gestudeerd aan de Leiden Universiteit. Zijn keuze om rechten te studeren was min of meer toeval – net zoals vele andere rechtenstudenten wist hij niet heel goed wat hij precies wilde doen. ‘’Omdat ik niet wist wat ik echt interessant vond, was rechten een veilige optie. Toen zat ik in Leiden en ik vond rechten eigenlijk heel leuk. Alleen had ik toen niet de ambitie om advocaat te worden.’’

De M&A-advocaat vertelt hoe hij per ongeluk in Leiden is terechtgekomen. ‘’Ik ben opgegroeid in Noord-Limburg. Van mijn eindexamenjaar – dat waren 200 leerlingen – gingen er tien naar een andere stad dan Maastricht, Nijmegen en Eindhoven. De anderen bleven allemaal redelijk in de buurt. Ik wilde eigenlijk weg uit die streken. Groningen vond ik net iets te ver weg van alles. De randstad trok me wel. Ik had zelf niet een heel sterke voorkeur voor Rotterdam, Amsterdam of Leiden.’’

De appel valt niet ver van de boom

Hoewel de advocatuur nog niet in zicht was voor hem, was Caudri er wel mee bekend. ‘’Mijn vader is advocaat. Iedereen zei dat ik ook advocaat zou worden. Ik heb ook een verloren middag overwogen om technische natuurkunde te gaan doen. Ik heb destijds een open dag in Twente meegelopen. Toen ik zag dat het zoveel wiskunde was, heb ik me uiteindelijk ingeschreven in Leiden. Samen met een van mijn beste vrienden zou ik in Leiden gaan studeren’’, vertelt de transactieadvocaat.

De vriend van Caudri had zich ingeschreven voor geneeskunde in Leiden. ‘’Omdat Leiden een heel goede reputatie had als rechtenstad en mijn beste vriend daar ook ging studeren, wilde ik wel naar Leiden.’’ Er ontstond wel één probleem: hij werd uitgeloot. ‘’Hij is uiteindelijk terechtgekomen in Rotterdam. De faciliteiten waren toen wel wat minder dan ze nu zijn. Er is nu een gloednieuwe rechtenfaculteit. Je had destijds aan de Hugo de Grootstraat de rechtenfaculteit. Dat waren twee heel oude gebouwen. Je had dan collegezalen op een soort bio science park buiten de stad.’’

‘’Leiden was toen – dat zal nu ook wel zo zijn – voor studenten een fantastische stad’’, vervolgt Caudri. ‘’Vooral doordeweeks, want het was wel een stad die in het weekend een stuk leger was dan doordeweeks. Veel mensen gingen toch wel terug naar hun ouders. Leiden was zo’n stad die doordeweeks voor de studenten was en in het weekend voor de locals.''

Buiten de grenzen

Bram Caudri was tijdens zijn studietijd ook lid van AEGEE, een Europese studievereniging. Deze vereniging was vooral gericht op het netwerken binnen Europa: vrienden maken én zoveel mogelijk mensen ontmoeten door heel Europa. ‘’Voor die vereniging hebben wij in Leiden een summer university georganiseerd. Dat was een twee weken durend programma voor ongeveer 200 gulden per week. Wij hadden 25 mensen uit heel Europa op bezoek in leiden. Die hebben wij gehost en de stad laten zien, maar ook Amsterdam en Rotterdam. Een van de deelnemers was een Hongaarse studente. Wij hebben elkaar – toen ik een jaar later in Italië ging studeren – opgezocht. Sinds die tijd zijn we samen. In Leiden heb ik dus mijn huidige vrouw leren kennen’’, vertelt hij over deze zonnige periode.

Caudri beschrijft zichzelf als een vrij rustige student. Zijn propedeuse heeft hij gehaald met allemaal zevens, met een zesje als uitschieter. ‘’Ik was nog niet gericht op hoge cijfers. Ik was niet fulltime met mijn studie bezig, maar ik was zeker ook geen wildebras. In het weekend gingen heel veel mensen ook terug naar huis. Dat heb ik ook vrij veel gedaan. Pas tegen het einde – dat heette toen nog de differentiatiefase – werden mijn cijfers ook hoger. Ik merkte toen dat ik het leuk vond en dat ik er ook goed in was.’’

Lokaal milieurecht

De ervaren transactieadvocaat heeft in 2002 als Erasmusstudent een halfjaar in Bologna gestudeerd: ‘’Bologna is een soort Leiden, maar dan on steroids. Het leven in Bologna was fantastisch.’’ Hoewel de vakken in het Italiaans waren, werden niet dezelfde eisen gesteld als die wel werden gesteld aan Italiaanse studenten.

Bram Caudri vertelt een anekdote over het vak milieurecht, waarvan hij dacht dat het internationaal óf nationaal zou zijn. ‘’Het bleek een boekwerk van 600 pagina’s van lokale directieven te zijn ten aanzien van milieurecht. Dat ging echt op gemeenteniveau. Dat was veel te gedetailleerd voor de Erasmusstudenten. Gelukkig begreep de docent dat. Die docent heeft ons een wat nationaler en korter deel van het geheel gegeven voor het mondelinge examen.’’

Hij vertelt op geestige wijze over hoe hij aan een woonplek in Bologna is gekomen. ‘’Ik was lid van AEGEE in Leiden. Ik had geen idee hoe dat daar in elkaar zat. Toen heb ik het lokale AEGEE clubje aangeschreven en gezegd dat ik lid was van AEGEE Leiden. Ik kreeg toen van ene Andrea uit Bologna een heel enthousiast bericht. Ik dacht: dat is heel aardig van die meid. Letterlijk 30 seconden voordat Andrea de hoek omkwam, bedacht ik me dat Andrea in Italië een jongensnaam is. Hij heeft me daar opgevangen. In 2009 ben ik getrouwd en daar was hij ook bij. In 2015 is hij getrouwd en daar was ik weer bij. We zijn nog steeds vrienden.’’      

Potentie zien in een ander

Het inzicht om de advocatuur in te gaan, kwam pas veel later. Nadat Caudri was afgestudeerd, is hij eerst verhuisd naar Boedapest en daarna naar Engeland. Net zoals hij per toeval in Leiden rechten was gaan studeren, is Bram Caudri ook per toeval M&A-advocaat geworden. ‘’Toen ik weer terugkwam in Nederland, ben ik pas serieus gaan nadenken over wat ik wilde gaan doen. Ik wilde toen de grote advocatuur ingaan, wél met een internationale angle. Bij Houthoff waren de gesprekken superleuk. Zo ben ik min of meer toevallig bij Houthoff in de M&A terechtgekomen. Als ik daar een arbitrage of litigation partner had getroffen, was ik misschien daar geëindigd. Ik sprak met Eddie Meijer en die zag wél wat potentie in mij.’’

Welke vaardigheden die hij als student heeft geleerd, kwamen later van pas als transactieadvocaat? ‘’Vooral het internationaal netwerken – wat ik bij AEGEE heb geleerd en gedaan – komt best wel van pas. Dat zijn nuttige skills die je opdoet bij het internationale M&A werk. Heel veel gaat toch ook over relatie en de band je met mensen kan opbouwen. Voor een M&A advocaat is het heel belangrijk om te netwerken.’’

Als laatst geeft Bram Caudri het volgende advies gericht aan de jonge M&A-advocaten die aan het begin staan van hun carrière. ‘’Het is moeilijk om één tip te geven, maar als het moet: het is denk ik heel belangrijk om altijd te proberen goed te begrijpen waarom je cliënt vraagt wat hij vraagt. Iedereen kan wel opdrachten uitvoeren, maar als je weet waar iemand naar toe wil en waarom, kun je er veel creatiever mee omgaan, en is het eindresultaat vaak veel beter.’’