De 10 meest vijandige overnames ooit in kaart gebracht
De overname van ABN AMRO door RBS liep net een notering mis.
De Financial Times heeft een overzicht gepubliceerd van de tien meest vijandige overnames ooit. Vijandige overnames worden vaak verpakt in saaie termen zoals “synergie” of “goodwill-afschrijving”, maar eigenlijk zitten ze vol drama, schrijft de krant.
Voor de buitenwereld verloen zulke deals zelden spannend. De meeste pogingen mislukken of eindigen in een vriendelijke regeling, na onderhandelingen over de prijs. Een echt gevecht via de aandeelhoudersstem komt bijna nooit voor.
De overname van ABN AMRO door de Royal Bank of Scotland en partners in 2007 kwam ook in aanmerking voor een plek in deze top tien. Dit omdat het consortium geen gedegen due diligence kon uitvoeren. Het is echter onbekend of toegang tot de boeken de kopers tot andere inzichten zou hebben gebracht.
- Charles Clore vs. J Sears & Co (1953)
Clore, een Britse vastgoedinvesteerder, nam via slim gebruik van ondergewaardeerde vastgoedposities en een kansrijke aandelenverkoop door de familie Sears de controle over Sears. Hij financierde verdere overnames door verkoop- en terughuurconstructies. Zijn aanpak werd gezien als een nuttige correctie op starre directies. - Louis Wolfson vs. Montgomery Ward (1955)
Wolfson gebruikte agressieve en manipulerende communicatie om kleine aandeelhouders tegen het bestuur op te zetten. Hoewel hij eerder successen boekte, hielden Montgomery Ward-aandeelhouders vast aan hun oude voorzitter, wat leidde tot Wolfsons grootste nederlaag. Zijn acties leidden tot strengere Amerikaanse overnameregels. - Mesa Petroleum (T. Boone Pickens) vs. Cities Service (1981)
Pickens kocht strategische minderheidsbelangen en gebruikte vijandige biedingen vooral om winst te genereren — niet om bedrijven echt over te nemen. Zijn vijandige bieding op Cities Service leverde miljoenen op zonder dat hij het bedrijf hoefde te kopen. Hij herhaalde dit trucje succesvol bij meerdere oliemaatschappijen. - Carl Icahn vs. Trans World Airlines (1988)
Icahn nam TWA over via een vijandige leveraged buyout vol schulden, verkocht waardevolle activa en joeg het bedrijf richting faillissement — twee keer zelfs. Zijn ticketdeal via lowestfare.com trok extra waarde uit het bedrijf en versnelde de ondergang. - AT&T vs. NCR (1991)
AT&T wilde zijn hardwaretak redden door NCR over te nemen. Na weerstand van de CEO gingen ze direct naar de aandeelhouders en betaalden uiteindelijk een forse premie. De overname flopte: klanten annuleerden bestellingen en NCR bleef verlieslatend. Uiteindelijk werd NCR weer afgesplitst tegen de helft van de aankoopwaarde. - MacAndrews & Forbes (Ronald Perelman) vs. Revlon (1986)
Revlon, Amerikaans cosmetica- en schoonheidsbedrijf, probeerde een vijandige overname te blokkeren, maar de rechtbank besliste dat aandeelhouders het hoogste bod moesten krijgen. Perelman won, verkocht delen van het bedrijf direct door en liet Revlon achter met schulden. Het bedrijf bleef decennialang worstelen en ging in 2022 failliet. - Granada vs. Forte (1995)
Het Britse mediabedrijf Granada deed een vijandig bod op het hotel- en restaurantimperium van Forte. Na maanden moddergooien kozen aandeelhouders voor Granada’s hogere en zekerder bod. De integratie mislukte echter grotendeels, en Granada bleef een chaotische verzameling activiteiten tot het fuseerde met Compass. - Porsche vs. Volkswagen (2008)
Porsche probeerde VW stilletjes over te nemen via aandelen en opties, maar de strategie joeg short sellers in het nauw waardoor VW even het waardevolste bedrijf ter wereld werd. Uiteindelijk stortte Porsche’s eigen balans in en werd het ironisch genoeg door Volkswagen gered. - Elon Musk vs. Twitter (2022)
Musk bood 44 miljard dollar voor Twitter, probeerde daarna onder de deal uit te komen, maar werd gedwongen door te gaan met de aankoop. Het werd een van de duurste en meest chaotische vijandige overnames van de moderne tijd. - Paramount Skydance vs. Warner Bros. Discovery (2025, lopend)
Paramount claimt dat het WBD beter kan overnemen dan Netflix, ondanks WBD’s akkoord met Netflix. Ze hebben een tenderbod gedaan en verwijten WBD dat hun keuze irrationeel is. Waarschijnlijk volgt een lang proces met nóg meer biedingen, regulatoire hobbels en weinig directe uitkomst.
