Blijft uw ESG strategie hangen in pro bono dossiers?
Door Robert van Beemen
Dat de verhouding tussen de advocatuur en ESG geen tijdelijke oprisping is, is inmiddels wel gebleken. Voor veel kantoren is het echter nog wel onduidelijk wat een ESG strategie betekent of kan betekenen voor zowel de eigen bedrijfsvoering als voor de strategie en positionering van het kantoor.
Om te beginnen met nadenken over hoe een passende ESG strategie er uit kan zien, is het noodzakelijk om te begrijpen in welke fase het kantoor zich op dit moment bevindt en wat de gezamenlijke ambities zijn van de partnergroep op het gebied van ESG.
In dat kader zijn er twee interessante modellen die gebruikt kunnen worden bij het beginnen na te denken over ESG.
Het eerste model komt van Wayne Visser. In zijn publicatie The Age of Responsibility, CSR 2.0 and the New DNA of Business, geeft hij onder meer een beschrijving van de verschillende stadia van Corporate Social Responsibility (CSR) door bedrijven. Hij identificeert vijf economische fases en de daaraan gerelateerde stadia CSR.
Een model dat de Rotterdam School of Management hanteert in onder meer het online MOOC programma Driving Business towards the Sustainable Development Goals (overigens de moeite waard om eens te volgen…) gaat uit van de mate van activiteit.
“Taking responsibility is changing the core of your operations. Charity is not taking responsibility”
Organisaties (ie. bedrijven, advocatenkantoren) die “in-actief” of “re-actief” zijn beperken zich slechts tot het voldoen aan de (minimale) wettelijke verplichtingen respectievelijk de beginselen van de VN, en zelfs dat op beperkte wijze, waarbij het re-actieve organisaties primair om de reputatie te doen is (ie. green washing en social washing).
“Actieve” en “pro-actieve” organisaties daarentegen nemen daadwerkelijk hun verantwoordelijkheid; zij realiseren positive social impact. Hierbij wordt actief bijgedragen aan 1 of meerdere Sustainable Development Goals (SDGs).
Vandaag de dag is er praktisch geen advocatenkantoor van enige betekenis meer te vinden dat niet op enige wijze aan sponsoring, donaties en pro bono zaken doet; de tijd van pure hebzucht is op dat vlak (en gelukkig maar) wel voorbij. Met andere woorden, liefdadigheid is de advocatuur niet vreemd. Een deel van de advocatuur – en dan denk ik met name aan de grotere ‘top 50’ kantoren – weet die liefdadigheid en eventuele (duurzame) activiteiten ook op professionele wijze met de buitenwereld te communiceren, overigens wel met het risico van – het eerder genoemde – green of social washing. Hierbij wordt actief gecommuniceerd over specifieke (duurzame) acties, maar zonder ook een daadwerkelijke inspanning te leveren om het beleid, laat staan het business model van het kantoor, daadwerkelijk te veranderen.
De laatste twee stappen (ie. de Management, en de Verantwoordelijkheids-fasen) waarbij ESG op een systematische manier met managementsystemen en in het business model wordt geïntegreerd, en daarmee dus ook op hoe omzet en winst wordt gegenereerd, lijken vooralsnog niet breed te worden omarmd door de advocatuur.
De ontwikkelingen met betrekking Environmental Sustainability, Social Responsibility, en Good Governance volgen elkaar razendsnel op. Inmiddels heeft Venturis ESG bestempeld als een global development dat een fundamenteel effect heeft op de juridische markt en die kan leiden tot een verdere marktsegmentatie.
Lijkt mij niet iets om nog langer slechts op pro bono niveau invulling aan te geven…
Robert van Beemen is partner bij Venturis Consulting
*****************
In het voorjaar 2022 verschijnt bij Globe Law and Business het Special Report Building the Sustainable Law Firm: Developing and Implementing an ESG Strategy.
