Hoe kijken jonge M&A-professionals naar hun work-life-balance?

Zoals veel rondetafels begon de sessie over work-life balance met een klein onderzoekje. André Holwerda (TCS) leidde de sessie en opende de dans door de zaal te vragen wie er naar eigen zeggen een goede work-life balance heeft op het moment. Verbazingwekkend genoeg vonden de meeste aanwezigen dat het op het moment wel goed op orde was – wat uiteraard de vraag opriep waarom men zich dan had aangemeld voor de themasessie. Van de andere kant: het feit dat de aanwezigen allemaal de tijd hadden om voor vijven de deur uit te gaan om naar de sessie te komen is wellicht een gevalletje selection bias. 

Toch gaven veel aanwezigen aan dat ze weliswaar nu een goede balans hebben gevonden, maar dat dat zeker niet zo was aan het begin van hun carrière. De eerste jaren – als er vaak ook nog een extra opleiding naast de startersfunctie wordt gedaan – zijn door de aanwezigen als zeer stressvol ervaren. 

Uiteraard waren er ook de horrorverhalen over calls vanuit het ziekenhuis tijdens een bevalling en nachtjes doorhalen. Wat iedereen wel herkende is dat de druk vanuit de hogere lagen binnen kantoor om veel uren te maken vrij hoog ligt, niet in de laatste plaats omdat de mensen aan de top zelf óók gewend zijn om stevige werkweken te maken. Wat daarbij een verzwarende omstandigheid is, is dat M&A-trajecten vaak onder druk plaatsvinden en er ook vanuit de klant ruime ‘openingstijden’ worden verwacht. 

Verschillende percepties van work-life balance
Naast de aard van het werk is er misschien ook een generatieconflict, waarbij de oudere generatie die met wat minder luxe is opgevoed tegenover de smartphonegeneratie staat die gewend is aan bijzonder veel vrijheid en materiële welvaart, en daarom wat minder de druk voelt om echt heel hard te werken, dit vanzelfsprekend tot ongenoegen van de oudere generatie die maar meent dat ‘de jeugd van tegenwoordig’ maar verwend is. 

Dat is wat overdreven gesteld, maar het idee zweeft wel in de lucht. Nu is het geen geheim dat veel M&A community-leden een verleden hebben bij de wat meer traditionele studentenvereniging, iets wat ook weerspiegeld wordt in de discussie over de work-life balance. Zo kwam het in het gesprek voorbij dat de eerste paar jaren misschien wel een beetje te vergelijken waren met een ontgroening: eerst een paar jaar een zure tijd om daarna pas echt tot het clubje toe te mogen treden. Ook kwam hier het argument voorbij dat een belangrijk onderdeel vormt van de weerstand tegen het afschaffen van ontgroeningen bij studentenverenigingen, namelijk dat de oude generatie van mening is dat het op een bepaalde manier unfair is als de boel wordt afgeschaft: zij hebben de ellende doorstaan, nou moet de jongere generatie maar. 

Momentum voor omslag naar betere balans
Wat ook opviel, was dat er aardig wat licht zat tussen de ervaringen van de verschillende beroepsgroepen binnen de Community. Het kwam naar voren dat je bij een grote consultant of bank eerder geneigd bent om de lange uren maar te accepteren en dat het als gevaarlijk wordt ervaren om op te vallen door de discussie over het onderwerp aan te zwengelen. In de advocatuur weten ze echter dat alles onderhandelbaar is en dat je soms je stem moet verheffen om je rechten te claimen. Par for the course natuurlijk, voor advocaten, die doen niet anders, net als dat er ook gezocht wordt naar een creatieve oplossing binnen het bestaande kader. Om een voorbeeldje te noemen: waarom wordt een veeleisende partnerpositie van zestig a tachtig uur in de week niet gewoon verdeeld over twee partners? Tot nu toe is er bij ons weten nog geen kantoor dat deze oplossing heeft geprobeerd, maar het is wellicht een oplossing voor de toekomst. 

Wat zeker is dat in huidige tijden van toenemende culturele aandacht voor mentale gezondheid en een betere balans in de verdeling van zorgtaken bij (jonge) ouders er momentum is om de plaats van het aantal kantooruren in de dag te onderzoeken. Daarbij hebben M&A’ers nu ook een gunstige uitgangspositie, aangezien er een grote krapte heerst op de arbeidsmarkt voor hooggeschoolde en competente professionals. 

Toch is het nog maar de vraag of er ook echt minder gewerkt gaat worden. Dat hangt samen met de vraag of de druk om te presteren en lange dagen te maken nu persé extern is (zeg, vanuit de seniors, de klant of het kantoor), terwijl het ook goed mogelijk is dat het gedreven soort mens dat z’n leven lang al in hoogcompetitieve omgevingen van sport, werk en studie heeft gefunctioneerd nu extern beïnvloed wordt om te presteren. Misschien is het wel zo dat juist de sfeer van hard knallen en lange dagen maken een bepaalde persoonlijkheid aantrekt en al vroeg de mensen die daar geen zin in hebben eruit filtert. 

Maken M&A’ers niet gewoon lange dagen omdat ze zelf gewoon heel graag de beste willen zijn in hun job en zo snel en zoveel mogelijk willen leren en ervaren? En, blijven we met z’n allen niet toch vaak wat extra uurtjes op kantoor om alle mails weg te werken en alle puntjes op de i te zetten om te voorkomen dat er foutjes in het proces sluipen – kortom, is de Young M&A community niet gewoon een community voor ‘insecure overachievers’? 

Vibeke Deelen (28), medewerker bij Lexence

Vond het vooral fijn om in de sessie ervaringen te delen met gelijkgestemden. “De oplossing hebben we niet met z’n allen, maar het is fijn om ervaringen met elkaar te delen omdat we allemaal in hetzelfde schuitje zitten.” 

Key takeaway: M&A is een kwestie van pieken en dalen, dus het is niet altijd even makkelijk om de drukte te regisseren. De tip is om dan ook niet al te veel bezig te zijn met het managen van de pieken, maar om meer te genieten van de dalletjes. Wat ook helpt bij het managen van de stress is de sfeer in het team: teamgevoel is volgens Deelen dé manier om het werk behapbaar te houden.